De Willem de Zwijgerlaan in Amsterdam West is prachtig groen. Dat merk je pas echt als je wandelt. Vooral als je het pad onder de bomen neemt. Heerlijk schaduwrijk op deze warme dag. En… ik zie iets wat ik nog nooit heb gezien in Amsterdam. De overblijfselen van een oude tempel, zegt het bord. Een tempel uit 2000 voor Christus, het moleculaire tijdperk….
tempel?
Nooit van gehoord, en volgens mij woonde hier niemand in die tijd…. Maar het verhaal is zo mooi. De tempel bestond uit een grote boom, een perk met planten en een hoop stenen waarop vroeger een soort ligbank van hout was bevestigd. Die ligbank kon je meedraaien met de zon.
In het ‘moleculaire tijdperk’ wisten de mensen de bomen en bloemen op waarde te schatten. De mens had een plek in de natuur, maar hij moest de bomen wel aanbidden en de planten te vriend houden. Vandaar die natuurlijke tempel.
2000 voor Christus
Ik wilde dat het waar was en heb thuis tegen beter weten in gezocht naar het moleculaire tijdperk. En ook naar Amsterdam 2000 jaar voor Christus. Er woonden mensen op de plek waar nu Amsterdam is. We hebben vondsten uit de nieuwe steentijd, tot zo’n 4.600 jaar geleden en uit de Romeinse tijd, van circa 2.000 jaar geleden lees ik op Wikipedia.
Zouden die mensen in een soort hangmatjes tussen de bomen en de bloemen hebben liggen worshippen?
Waarom niet?
kunst
Een moleculair tijdperk heb ik niet kunnen ontdekken maar het verhaal blijft mooi. Een van de twee tempeltjes heeft zelfs een echt bedje. Ja, het zijn er twee, één dicht bij de Admiraal de Ruijterweg en één bij de vlak bij de Jan van Galenstraat. Die eerste, op de kruising met de Adriaan van Bergenstraat, heeft het bedje. Maar ik durf er niet op te gaan liggen. ’t Is tenslotte kunst…