Mijn vriendin E heeft 20 jaar buiten de stad gewoond.  Toen ik haar leerde kennen, we waren 18, was ze op en top een stadsmens. Zij woonde al in Amsterdam en ik kwam net aan. Ze bewoog zich voort op hoge pumps, zomer en winter, sneeuw of geen sneeuw.  Ze droeg korte rokken en stoere jassen. Uitgaan vulde een belangrijk deel van haar tijd, maar ze was slim genoeg om ook af en toe een tentamen te halen.  Na een jaar werken voor een bank had ze geconcludeerd dat ze toch beter kon gaan studeren.

halverwege de route

We troffen elkaar vaak na 12-en in ‘Oidipous’, een café halverwege op de route van haar naar mijn huis en maar vijf minuten lopen. Wij hielden van de stad en van alles wat die te bieden had. Kunst, cultuur en avontuur. Ja we hebben lang over onze studie gedaan. Kon nog makkelijk in die tijd. En we hadden natuurlijk ook diverse baantjes om ’t een en ander, vooral het ander te bekostigen. Na de studie liepen onze paden enigszins uiteen.  Zij wilde één ding heel graag en wel nu: kinderen en liefst veel. Ik moest daar nog even helemaal  niet aan denken.  We bleven elkaar natúúrlijk wel zien. Ik ben bij al haar bevallingen geweest.

ruimte

Eerst bleef ze in de stad, maar na een korte uitstap naar Zuidoost, voor de ruimte, werd het toch een oude school in Noord-Holland. Met een studio voor de man (fotograaf), een speellokaal voor de kinders en veel ruimte binnen en buiten. Een fantastisch oord maakte ze er van, geen binnenhuisarchitect had dat kunnen verbeteren.  Ze werd een ster in het opduikelen van mooie meubels en andere parafernalia op veilingen, kringloopwinkels en markten. Ik bewonderde de manier waarop ze zich inwerkte in de West Friese dorpsgemeenschap – geen sinecure – en zorgde dat het leven voor de hele familie reilde en zeilde. Ze genoot van het buiten zijn – haar moeder is bioloog – maar moest wel af en toe naar de stad. Ze hield haar abonnement op Artis en liet daar altijd foto’s maken van haar opgroeiende kinderen.

in de buurt

En nu is ze weer terug. Kinderen groot en op zichzelf, allemaal in Amsterdam.  Man ook op zichzelf maar nog wel haar beste vriend. Nog steeds verzet E  veel werk voor zijn fotobedrijf.  Eén huisgenoot is uit West Friesland meegekomen:  de teckel.  Maar die is oud, 14 jaar, en niet gewend aan het stadse leven. E woont in een mooi appartement bij mij om de hoek en geeft haar nieuwe levensfase vorm. Véél sporten, diverse werkzaamheden voor ex .  Nederlandse les voor Marokkaanse vrouwen. Een Cineville-pas.  Veel fietsen in plaats van altijd de auto.  ’s Ochtends wordt ze wakker van de marktmensen die beneden op het plein hun kramen opzetten. ’s Avonds ziet ze de zon zakken achter ‘Blue Tower Hotel’.  En ze is één van de weinigen die zomaar aanbelt voor koffie.  Gezellig.  Ik ben blij dat ze weer in de buurt is.